Jullie noemen ons generatie Y. Wie zijn we?
Wel, wij zijn een product van jullie generatie. Jullie hebben ons gecreëerd, met de hoop op een betere toekomst. Wij zijn intelligent, hoogopgeleid en perfect aangepast aan de nieuwe technologieën. Hier hebben jullie voor gezorgd. Jullie hebben ons opgevoed tot flexibele en kritische burgers.
Langs de andere kant zorgt ons kritisch denken ervoor dat we niet meer zo manipuleerbaar zijn als jullie generatie. Je kunt ons moeilijk wijsmaken dat een vaste job bij 1 firma, achter een bureau zittend, geld verdienend om een zware lening af te betalen en te sparen voor de toekomst het ultieme doel is, laat staan onze droom. Het is dankzij jullie dat we erachter zijn gekomen hoe snel ons spaargeld kan verdwijnen, hoe snel we zonder werk kunnen komen te zitten en voor diegenen onder ons die in het noorden van Antwerpen wonen: hoe onbetaalbaar een kleine woning wel niet is.
Jullie hebben de nieuwe technologieën gecreëerd die onze wereld hebben geopend. Wij zijn vrij om de aarde af te reizen, andere culturen en mensen te leren kennen.
Wij zijn jullie uiterst dankbaar hiervoor. Dankbaar voor alle kansen die we hebben gekregen. We hebben die met volle teugen gegrepen. Wij leren de wereld kennen, en de wereld wordt alsmaar kleiner voor ons.
Maar jullie overheid en manier van denken is niet mee aangepast aan onze opvoeding. Het hele maatschappijbeeld waar al onze Belgische overheden (en dat zijn er een pak) op zijn gebaseerd, is niet meer van toepassing. Wij verkopen ons leven niet meer voor een toekomstvisie die jullie ons willen opleggen.
De meesten onder ons hebben geen spaargeld van thuis uit meegekregen. Ofwel hadden onze ouders dit niet ofwel zijn ze het kwijtgeraakt met de bankencrisis. Niet alleen kunnen we ons niet in een 25-jaar lange lening storten omdat wij het voorschot van 20 procent niet kunnen ophoesten (en voor een lening van 350 000 euro is dat heel veel), wij willen dit zelfs niet. Wij zien ons niet gebonden aan 1 plaats, aan 1 job, aan 1 huis. Sommige van ons wonen op verschillende plaatsen, in verschillende landen zelfs. Dank zij de Europese eenmaking, waar jullie voor hebben gezorgd.
Brengt ons klein beetje spaargeld niets meer op? Geen probleem, er zijn andere banken in Europa waar dat wel het geval is. Is er geen job in Vlaanderen voor ons? Geen probleem, dank zij het onderwijssysteem spreken we 3 a 4 talen. We zullen naar een ander (Europees) land trekken om ons brood te verdienen.
Jullie noemen dit braindrain, maar voor ons is dit de normaalste zaak van de wereld.
Jullie hebben zoveel in ons onderwijs geïnvesteerd. Alle dank hiervoor. Maar eenmaal wij volwassen zijn geworden, merken wij dat daar de investering is gestopt. Er zijn te weinig jobs, en zelfs als we onder ons niveau werken, waar velen onder ons tijdelijk geen probleem mee hebben, zijn wij niet in staat om een leven uit te bouwen in Vlaanderen. De meesten onder ons werken met interimcontracten, zijn tijdelijk werkloos en als het ons lukt om een vaste job te krijgen, blijkt dat wij als alleenstaanden het zwaarst belast worden. Samenwonen en kinderen krijgen dan maar? Samenwonen kan als je iemand vindt, of met een paar vrienden een woning delen, ok. Kinderen? Wie gaat daar voor zorgen? De creches en de scholen zitten vol. Onze ouders werken. En een partner thuis laten blijven kunnen we financieel niet aan.
Als er zich een kans voordoet om in een ander (Europees) land wel een job op ons niveau uit te voeren, waar we wel een woning kunnen betalen of een gezin kunnen uitbouwen, dan houdt niets ons tegen. Men zegt dat Vlamingen zich vaak laten doen, te vaak zelfs. En daar speelt het systeem op in. Maar niet onze generatie, wij zijn niet bang. Wij zijn assertief en flexibel. En als we geen kansen krijgen hier, dan zoeken we ze elders wel. Geen probleem, we kunnen het aan.
Daar hebben jullie voor gezorgd.
